تأثیر آموزش برنامه ی شرطی سازی ارزشی زیر آستانه ای بر افزایش عزت نفس ضمنی در دانشجویان افسرده ی غیر بالینی

افسردگی اختلالی بسیار شدید و رایج در میان اختلالات روانپزشکی است که براساس سازمان بهداشت جهانی امروزه دلیل اصلی ناتوانی بوده و پیش بینی می شود، در سال 2020 دومین مشکل رایج سلامت روان خواهد بود. در دو دهه ی اخیر افزایش چشم گیری در پژوهش های بالینی، به خصوص با جهت گیری شناختی، با هدف بررسی سازوکارهای زیربنایی افسردگی صورت گرفته است. مطابق فرض نظریه های شناختی، افراد آسیب پذیر به افسردگی، متمایل به پردازش اطلاعات منفی درباره ی خود هستند. عزت نفس ضمنی نگرش به خود نا آگاهانه نامیده شده است، که با مقیاس های ضمنی سنجیده می شود. پژوهش حاضر شامل دو مطالعه است، که در مطالعه ی اول، نمرات عزت نفس ضمنی دو گروه 17 نفره ی افسرده و عادی در آزمون تداعی ضمنی عزت نفس مقایسه شد. نتایج حاکی از آن بود که افراد گروه افسرده دارای نمره ی عزت نفس ضمنی پایین تری، در آزمون تداعی ضمنی عزت نفس، نسبت به گروه عادی بودند. مطالعه ی دوم، اثربخشی برنامه ی کامپیوتری آموزش شرطی-سازی ارزشی زیر آستانه ای را به عنوان نوعی مداخله ی شناختی برای افزایش عزت نفس ضمنی افراد افسرده بررسی کرد. افراد افسرده به طور تصادفی در دو گروه آزمایشی (8/58% =دختر ؛17 =n) و مداخله نما (80% =دختر ؛15 =n) گمارده شدند و بر روی همه ی آنها پیش آزمون، پس آزمون و آزمون پیگیری یک ماهه انجام شد. نتایج نشان داد که در مقایسه با گروه مداخله نما، گروه آزمایش بعد از اتمام برنامه ی آموزشی، نمرات عزت نفس ضمنی بالاتری در مرحله ی پس آزمون و پیگیری یک ماهه نشان دادند و مرحله ی پیگیری نمایانگر کاهش نمرات نشخوار فکری در آنان بود.